Οικογένεια Μαράκη. Από τη Σκλαβοπούλα της Κρήτης στον Πειραιά.



Του Στέφανου Μίλεση

Βρισκόμαστε προς τα τέλη του 19ου αιώνα σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης, το "Σκλαβοπούλα" (Αρχαία Βιένα). Το μικρό αυτό χωριό εδράζει στο Νότιο τμήμα του νησιού και περιβρέχεται από το Λιβυκό πέλαγος. Παρά το γεγονός ότι την εποχή εκείνη ο Κρητικός λαός βρίσκεται σε μια διαρκή επανάσταση, με συνεχόμενες εξεγέρσεις εναντίον των Οθωμανών, το νησί συνεχίζει να βρίσκεται υπό τη σκληρά κατοχή τους.

Από τα νερά της "Σκλαβοπούλας", του Λιβυκού δηλαδή πελάγους καταπλέει στον Πειραιά, ο Ιωάννης Μαράκης, προκειμένου να βρεθεί στην ελεύθερη Ελλάδα. Φθάνοντας στον Πειραιά φιλοξενείται από συγγενείς του και εργάζεται ως υπάλληλος σε κατάστημα εφαπλωματοποιείας του θείου του, μαθαίνοντας συγχρόνως και τη τέχνη αυτή. Δεν αργεί να ανοίξει δικό του μαγαζί στον οδό Τσαμαδού.

Σε νεότατη ηλικία νυμφεύεται τη Μαρία Πέπλου, πρώτη θυγατέρα οικογενείας από τη συνοικία της Καστέλλας, γνωστής στον Πειραιά ως "Κρητικά", καθώς εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένοι πολλοί Κρητικοί λόγω των όσων συμβαίνουν στο νησί. 

Άνθρωπος της αρετής και της εργασίας ο Ιωάννης Μαράκης δεν άργησε να γίνει σωστός οικογενειάρχης αλλά και επιτυχημένος επαγγελματίας και γρήγορα να ξεχωρίσει για την καλοσύνη του. Αυτά τα στοιχεία μεταλαμπάδευσε σε όλα τα παιδιά της οικογένειας, όπου ξεχώρισαν με την προσωπικότητα τους. 

Ο μεγαλύτερος γιος του ήταν ο πολύ γνωστός στον Πειραιά, δημοσιογράφος και συγγραφέας, Νικόλαος Μαράκης. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1904 και έγινε γνωστός από την αρθρογραφία του σε πλήθος εφημερίδων της εποχής, τροφοδοτώντας διαρκώς τους αναγνώστες με θέματα πειραϊκής ειδησεογραφίας και ιστορίας. 

Ήταν από τους πρώτους μαθητές της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής, ενώ στη συνέχεια φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Στην ηλικία των μόλις δεκατεσσάρων χρονών συνεργάστηκε με τον Κλεόβουλο Κλώνη όπου από κοινού εξέδωσαν το περιοδικό "Μποέμ". 

Ο συγγραφέας και αρθρογράφος Νίκος Μαράκης
Ο Νικόλαος Μαράκης σε μεγαλύτερη ηλικία
(Συλλογή ΕΣΗΕΑ)

                                          
Άνθρωπος των γραμμάτων, ο Νίκος Μαράκης, έγινε ιδιαίτερα αγαπητός για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα, αλλά και τις πολυπληθείς αρθρογραφίες του με οποίες προέβαλε τον Πειραιά, σε όλες τις γνωστές εφημερίδες της τότε εποχής που δύσκολα έβγαζαν πειραϊκά θέματα.

Υπήρξε βασικός αρθρογράφος των πειραϊκών εφημερίδων "Θάρρος", "Σημαία", "Χρονογράφος", "Νέοι Καιροί" κ.α.

Το 1925 συνεργάστηκε με το Χρήστο Λεβάντα όπου εξέδωσαν στο Πειραιά το περιοδικό "Νέα Σκέψη". 

Δούλεψε στα περιοδικά "Ταχυδρόμος", "Ρομάντζο", "Θεατής", καθώς επίσης ήταν ο εμπνευστής και εκδότης του περιοδικού "Μάσκα". Εργάστηκε στις εφημερίδες "Αθηναϊκή", "Απογευματινή", "Πατρίς" και "Νέα". Σε όλα δεν έγραφε απλές πειραϊκές ειδήσεις, αλλά παρουσίαζε θέματα που αφορούσαν στη φιλολογική και καλλιτεχνική κίνηση του Πειραιά, βγάζοντάς τον από την φιλολογική αφάνεια λόγω εγγύτητας με την Αθήνα.  

Πειραιώτες δημοσιογράφοι σε εκδρομή στο Μπογιάτι την άνοιξη του 1938. Διακρίνονται απ΄ αριστερά όρθιοι οι Ν. Γεωργάκαλος, Τ. Τζουνάκος, Χρ. Λεβάντας, Δημ. Νικολαΐδης και Ν. Μαράκης. 
Καθιστοί οι Γιάννης Κομνηνός, ιδιαίτερος του τότε Δημάρχου Πειραιώς Μιχάλη Μανούσκου, η Λ. Τζουνάκου, ο Σπ. Γεωργόπουλος διευθυντής τότε της πειραϊκής εφημερίδας "Σφαίρας" και Πρόεδρος του Συνδέσμου Δημοσιογράφων Πειραιώς. 

Διετέλεσε διευθυντής του αστυνομικού ρεπορτάζ στην εφημερίδα "Βήμα" στον εκδοτικό οίκο Χ. Λαμπράκη.

Ασχολήθηκε με την συγγραφή λογοτεχνικών βιβλίων και αστυνομικών διηγημάτων για τα οποία έγινε γνωστός ώστε το όνομά του να ταυτίζεται με το αστυνομικό μυθιστόρημα. Πολλά από τα δικά του μυθιστορήματα έχουν ως βάση πραγματικές ιστορίες που έλαβαν χώρα στον Πειραιά, τις οποίες ο Μαράκης τροποποιούσε εν μέρει, είτε ως προς τα ονόματα, είτε ως προς τη πλοκή, ώστε να της κάνει περισσότερο ελκτικές στην ανάγνωση. Γνωστά ήταν τα μυθιστορήματα "Έλληνες Κουρσάροι στον Ειρηνικό", ο "Παρλαμάς", ο "Μάρκο Πόλο" κ.α.

Το 1935 με καυστική αρθρογραφία του στην "Νέοι Καιροί" με αφορμή το μνημόσυνο του Λάμπρου Πορφύρα που είχε γίνει σε μια ταβέρνα του Πειραιά, πίεζε για τη κατασκευή προτομής του ποιητή, ενώ στάθηκε πρωτεργάτης της ιδέας να συσταθεί ερανική επιτροπή ώστε να συγκεντρωθεί χρηματικό ποσό για την κατασκευή της. 

Ο μικρότερος γιος της οικογένειας  ήταν ο Αντώνης Μαράκης. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στην Καστέλλα, στις 24 Ιουνίου 1909. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογενείας του Ιωάννη Μαράκη και της Μαρίας Πίπλου.

Άνθρωπος του εμπορίου κατάφερε να κρατήσει μαζί με τον πατέρα του ζωντανή την επιχείρηση ακόμα και στα δύσκολα χρόνια του πολέμου.

Ο Ιωάννης Μαράκης φθάνοντας από την Κρήτη στον Πειραιά φιλοξενείται από συγγενείς του και εργάζεται ως υπάλληλος σε κατάστημα εφαπλωματοποιείας του θείου του. 
Στη συνέχεια ανοίγει δικό του μαγαζί στην οδό Τσαμαδού απ΄ όπου και η φωτογραφία.


Εφαπλωματοποιείον του Αντώνιου Μαράκη.
Κατάστημα συνοικίας Βρυώνη, στη συμβολή των Λεωφ. Σαχτούρη και Χατζηκυριακού.



Σήμερα πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του όλος ο Πειραιάς έχει να πει μόνο καλά λόγια περιγράφοντάς τον ως ένα λεβέντη Πειραιώτη, "κιμπάρη", πάντα χαμογελαστό και αγαπητό σε όλη την Πειραϊκή κοινωνία. 

Εγγονός του Αντώνη Μαράκη είναι ο Αντώνης Μοραντζής (φέρει το όνομα του παππού του), γνωστός στον Πειραιά από τις Δημοτικές Εκλογές του 2010, στις οποίες εξελέγη Διαμερισματικός Σύμβουλος στο Α΄ Δημοτικό Διαμέρισμα και ήταν ο νεότερος σε ηλικία εκλεγμένος σύμβουλος Πειραιά από συστάσεώς του. Είναι γιος του Γεωργίου Μοραντζή (Αντιναύαρχου (Ο) Π.Ν. ε.α.) και της Μαρίας Μαράκη. Κατάγεται από την κοιτά της Λακωνικής Μάνης και από τα Χανιά της Κρήτης. 
                                                                                                                                          

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"