Περιήγηση στους χώρους του "ΑΚΤΑΙΟΝ"



του Στέφανου Μίλεση

Για την ιστορία του "ΑΚΤΑΙΟΝ" έχουν ήδη γραφτεί πολλά άρθρα καθώς αποτέλεσε το λαμπρότερο ξενοδοχείο που ανεγέρθηκε και λειτούργησε στην Ελλάδα, στην περιοχή του Νέου Φαλήρου, την εποχή εκείνη (Έναρξη λειτουργίας το 1903).  

Εκείνο όμως που το έκανε διάσημο, δεν ήταν η εντυπωσιακή ομολογουμένως εξωτερική του εμφάνιση, που απέπνεε αέρα Ευρώπης, αλλά ο εσωτερικός του διάκοσμος που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Στην εποχή του, οι εργαζόμενοι εντός αυτού, δεν το αποκαλούσαν ξενοδοχείο αλλά "ίδρυμα", καθώς γνώριζαν πως επιτελούσε μεταξύ άλλων, μέγιστο πνευματικό έργο στον τομέα των τεχνών και του πολιτισμού. 

Το καλοκαίρι του 1903 λίγους μήνες μόλις μετά την έναρξη λειτουργίας του, ο δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης των εφημερίδων "ΚΑΙΡΟΙ" και "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" και μετέπειτα ιδιοκτήτης της εφημερίδας "ΑΘΗΝΑΙ", ο Γεώργιος Πωπ, ζήτησε από τον ιδιοκτήτη του "ΑΚΤΑΙΟΝ", Ιωάννη Πεσματζόγλου, να τον ξεναγήσει στο εσωτερικό του "ιδρύματος". Και πραγματικά αυτή η ξενάγηση έγινε, αλλά διήρκησε δύο ολόκληρες ώρες!



Τόσο χρειαζόταν για να περιηγηθεί κάποιος στο εσωτερικό του, από τη μια άκρη του έως στην άλλη, με την προϋπόθεση της ολιγόλεπτης παραμονής και μόνο μπροστά από κάθε έκθεμα, ώστε να μάθει για την ιστορία του ή για τον δημιουργό του. Διότι εκείνο που εντυπωσίαζε κάθε επισκέπτη, ήταν το "ξάφνιασμα" που προκαλούσε η εναλλαγή των εντυπώσεων κάθε αίθουσας, που ήταν διαφορετική, στημένη πάνω σε ένα σκηνικό, δημιουργώντας ένα διάκοσμο ανάλογα με το θέμα που απεικόνιζε. Ο περίπατος δηλαδή εντός του ξενοδοχείου δεν ήταν μια απλή επίσκεψη στους χώρους κάποιου ξενοδοχείου, αλλά ένα ταξίδι σε διαφορετικά σημεία της γης, σε διαφορετικές μάλιστα εποχές!

Η ιδιορρυθμία της κατασκευής κάθε αίθουσας, συντελούσε στην εναλλαγή ακραίων εντυπώσεων στους επισκέπτες. Ακόμη και εκείνοι που είχαν συνηθίσει να ζουν ή να επισκέπτονται τα μεγάλα ξενοδοχεία της Ευρώπης, έμεναν με ανοικτά στόματα και διάπλατα επίσης ανοιχτούς οφθαλμούς, όταν εισέρχονταν στον "ΑΚΤΑΙΟΝ". Κάθε αίθουσα, διαφορετικός ρυθμός. 

Το "ξάφνιασμα" των εντυπώσεων ξεκινούσε από την πρώτη κιόλας στιγμή,
από την κλιμακωτή είσοδο στο ξενοδοχείο


Η διάσημη "αραβική αίθουσα" με επίπλωση φερμένη από το Κάιρο, διακοσμημένη με χάλκινα αγάλματα από την Αλεξάνδρεια, με κουρτίνες από τη Κωνσταντινούπολη και με τάπητες από τη Σμύρνη. Χρησίμευε ως "Καπνιστήριο" και διέθετε χαμηλά ντιβάνια στα οποία, κατά τα πρότυπα της Ανατολής, ο καπνιστής βρισκόταν ημιξαπλωμένος και κάπνιζε ναργιλέ διαφορετικού αρώματος. 

Απέναντι ακριβώς από την "Αραβική" βρισκόταν η "Πομπηϊαννή αίθουσα" δηλαδή της Πομπηΐας, που απέδιδε με κάθε πιστότητα το εσωτερικό ενός ρωμαϊκού ανακτόρου, όπως διασώθηκε στη νεκρόπολη της Πομπηΐας. 

Αμέσως μετά ακολουθούσε η "Ελληνική αίθουσα" στην οποία κυριαρχούσε το άγαλμα του Πάρη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το 1900 (λίγο καιρό μόλις πριν την αναφερόμενη περιήγηση) στα Αντικύθηρα είχε βρεθεί αρχαίο ναυάγιο στο οποίο εκτός από τον γνωστό "Μηχανισμό των Αντικυθήρων" είχε βρεθεί και ένα άγαλμα εφήβου (ο γνωστός Έφηβος των Αντικυθήρων) του οποίου τα δάκτυλα σχημάτιζαν ένα κύκλο σα να κρατούσε κάτι. Για αυτό το "κράτημα" του δεξιού χεριού του εφήβου, θεωρήθηκε πως επρόκειτο για τον Πάρη που κρατούσε στο χέρι του το μήλο, που προσέφερε στην ωραία Ελένη. Τότε λοιπόν η πεποίθηση πως ο έφηβος εκείνος ήταν ο Πάρης ήταν τόσο ισχυρή που είχε συντελέσει στο να κατασκευαστεί ένα όμοιο στο κέντρο της "Ελληνικής Αίθουσας". Σήμερα μπορεί κάποιος να θαυμάσει τον πραγματικό Έφηβο των Αντικυθήρων εαν επισκεφτεί το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Ο "Πάρης" δέσποζε στο κέντρο της "Ελληνικής Αίθουσας"
σε πολύ μικρότερο φυσικά μέγεθος.


Δίπλα στην "Ελληνική" υπήρχε μια αίθουσα που έφερε την παράξενη επιγραφή "Καλλυντήριον Γυναικών" και ήταν αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως "Σαλόνι ομορφιάς". Παραδίπλα το "Αναγνωστήριο" και η "Αίθουσα της αλληλογραφίας"

Στο μπαρ του "ΑΚΤΑΙΟΝ"


Όσο για τα δωμάτια ακολουθούσαν την ίδια λογική με τις αίθουσες, καθώς κάθε δωμάτιο ήταν μοναδικό και δεν έμοιαζε με άλλο! Έφεραν διαφορετικά εκθέματα τέχνης και το μόνο κοινό στοιχείο τους ήταν η επίπλωσή τους που ήταν αγγλική. Εκατόν εξήντα δωμάτια, διακοσμημένα με εκατόν εξήντα διαφορετικούς τρόπους!

Τα παράθυρα του ξενοδοχείου ήταν κατασκευασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε το ηλιακό φως να εισέρχεται από παντού, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου. Ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας ο φωτισμός εξασφαλιζόταν από μια "πλημμύρα" ηλεκτρικού φωτός που το έκανε να ακτινοβολεί στην σκοτεινή γύρω περιοχή που φωτιζόταν αμυδρά από το αεριόφως. 

Κάθε λεπτομέρεια είχε μελετηθεί και εκπονηθεί ώστε να είναι μοναδική. Οι πελάτες λάμβαναν κατά την υποδοχή άνθη, λάμβαναν τα γευματά τους σε πλουσιώτατα επιτραπέζια σκεύη ενώ στα μαγειρεία δέσποζε η προσωπικότητα του Αρχισεφ Εγκοφιέ πρώην αρχιμάγειρος του Αϊξ-Λε-Μπαιν. 



Διευθυντής του ξενοδοχείου (και ενοικιαστής στην ουσία της επιχείρησης από τον Πεσματζόγλου) υπήρξε ο Μελιέ (Meslier) που "περιπολούσε" ακατάπαυστα σε όλους τους χώρους του ξενοδοχείου για να ελέγχει διαρκώς πως τα πάντα λειτουργούσαν άψογα. Μαζί και η αχώριστη συντροφός του, η γυναίκα του, μια κυρία που όλοι γνώριζαν τότε στο Νέο Φάληρο. Ο Μελιέ πολύ καιρό πριν ακόμα αναλάβει τη σταδιοδρομία του ως διευθυντής και επιχειρηματίας ξενοδοχειακών επιχειρήσεων ("Κρυστάλλ Παλλάς" Κωνσταντινούπολης) υπήρξε διπλωματικός υπάλληλος της Γαλλίας, ο οποίος παραιτήθηκε για να αναλάβει το νέο του ρόλο, που ο ίδιος ουδέποτε θεώρησε ως "επιχειρηματικό" αλλά ως "εκπολιτιστικό". Διευθυντής προσωπικού ήταν ο Χρήστου επίσης ακατάπαυστος δρομέας του εσωτερικού του ξενοδοχείου.

Αμέσως το "ΑΚΤΑΙΟΝ" αποτέλεσε εκτός από οικοδομικό κι ένα πνευματικό κόσμο για τον Πειραιά και το Νέο Φάληρο. Από τα φουαγιέ και τα σαλόνια του παρέλασαν όλα τα Αθλητικά και Πνευματικά σωματεία της περιοχής, έγιναν λαμπρές χοροεσπερίδες και εδώ παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά πνευματικά πονήματα, εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, ομιλίες και συνέδρια.

Κυριακή 14 Μαρτίου 1926 μεγάλος αποκρηάτικος χορός του Ολυμπιακού στο ΑΚΤΑΙΟΝ.
 Ένδυμα Επίσημον! 
1927 - Χορός των Προσκόπων στο ΑΚΤΑΙΟΝ 
1930 - Η Αδελφότης των Κυνουριέων στο ΑΚΤΑΙΟΝ 
1933 - Ο Μέγας χορός της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς στο Ακταίον
υπό την προστασία του Δημάρχου Πειραιώς Ρινόπουλου. Ο χορός παρατίθεται με σκοπό
την ίδρυση του Λαϊκού Πανεπιστημίου Πειραιώς, την πρωτοβουλία ιδρύσεως του οποίου
είχε αναλάβει η Φιλολογική Στέγη.

Το ΑΚΤΑΙΟΝ μέσα σε είκοσι χρόνια λειτουργίας είχε καθιερωθεί ως κέντρο πολιτισμού για όλη την περιφέρεια της Αττικής. Το 1925 ο Κωστής Παλαμάς, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Σπύρος Μελάς, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Ι. Γρυπάρης και ο Μ. Λιδωρίκης συγκεντρώνονταν στα σαλόνια του έχοντας ως σκοπό να βρουν τρόπους με τους οποίους θα κατάφερναν την ανύψωση των γραμμάτων και των τεχνών στην Ελλάδα. 

Στα πλαίσια αυτά αποφάσισαν τότε να κυκλοφορήσουν το φιλολογικό περιοδικό "Η εικονογραφημένη της Ελλάδος" και με αιτία την έκδοσή του, διοργάνωναν συστηματικά φιλολογικές, καλλιτεχνικές και κοσμικές εορτές.

Πραγματικά ως πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του περιοδικού ορίσθηκε η 8η Φεβρουαρίου 1925, ημέρα Κυριακή και εορτάστηκε στο "ΑΚΤΑΙΟΝ ΠΑΛΛΑΣ" με την παρουσία του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας Ναυάρχου κ. Παύλου Κουντουριώτη. Την όλη οργάνωση είχε αναλάβει ο εκδότης του περιοδικού Πολύβιος Λεκός ο οποίος είχε μισθώσει την μεγάλη αίθουσα του ΑΚΤΑΙΟΝ αντί του ποσού των 125 χιλιάδων δραχμών. Δύο ορχήστρες με 40 συνολικά όργανα υπό τη διεύθυνση του "Ελληνικού ωδείου" έπαιζαν ακατάπαυστα για το πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί. Η πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του περιοδικού "Εικονογραφημένη της Ελλάδος" έμεινε για χρόνια ως ένα σπουδαίο γεγονός. 

Σήμερα το μόνο απέμεινε στη θέση του "ΑΚΤΑΙΟΝ" είναι μια πινακίδα στην εσοχή εντός κτηρίου που έχει ανυψωθεί εκεί που κάποτε δέσποζε το ανάκτορο ξενοδοχείο.

Το μόνο που απέμεινε σήμερα στη θέση του ωραιότερου ξενοδοχείου, είναι μια πινακίδα στην εσοχή εντός κτηρίου

Διαβάστε επίσης:

Ξενοδοχείο "AKTAION PALACE HOTEL"- Νέου Φαλήρου (Ακταίον)



Φωτογραφική περιήγηση στο εσωτερικό του Ξενοδοχείου Ακταίον






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"