Στην οδό Ντενί Κοσέν στον Πειραιά

Ο παλιός στρατώνας που άλλοτε στέγαζε την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Πειραιά.
Μπροστά από αυτόν διέρχεται η οδός που για 30 χρόνια (1923-1953) έφερε το όνομα Ντενί Κοσέν και που σήμερα είναι γνωστή ως 34ου Συντάγματος Πεζικού

Του Στέφανου Μίλεση

Στις 15 Νοεμβρίου 1923 το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά στην 268η συνεδρίασή του, αποφασίζει την μετονομασία της ονομαζόμενης τότε οδού Μουτζοπούλου σε οδό Ντενί Κοσέν
Η απόφαση αυτή της μετονομασίας, λήφθηκε ένα έτος μετά τον θάνατό του και οκτώ χρόνια μετά την επίσκεψή του (Νοέμβριο του 1915) αυτού του σπουδαίου Γάλλου πολιτικός και συγγραφέα στην Ελλάδα και στον Πειραιά. Βέβαια σήμερα η ίδια οδός είναι γνωστή ως 34ου Συντάγματος Πεζικού, αφού το 1953 τόσο ο Δήμος Πειραιά όσο και πολλοί άλλοι Δήμοι σε όλη την χώρα, τιμούσαν με μετονομασίες δρόμων, τον Εθνικού Στρατό για την επικράτησή του στον εμφύλιο πόλεμο που μόλις είχε τελειώσει νωρίτερα. Βεβαίως η επίσημη αιτιολογία ήταν η απονομή τιμής σε ένα Σύνταγμα Πεζικού στο οποίο κατατάσσονταν Πειραιώτες και που είχε λάβει μέρος στην Εκστρατεία της Κριμαίας, όταν στις 20 Ιανουαρίου 1919 αποβιβάσθηκε στην Οδησσό, παραβλέποντας το γεγονός ότι και εκεί είχε μεταβεί με σκοπό να πολεμήσει κατά των "Μπολσεβίκων"!


Ο Ντενύ Κοσέν, Υπουργός Επικρατείας

Ο Ντενί Κοσέν στις διαταγές του Βούρβαχη!

Ο φιλέλληνας Ντενί Κοσέν (Denys Cochin) που κατά τα ήθη της εποχής αποκαλούνταν Διονύσιος Κοσσέν γεννήθηκε στο Παρίσι την 1η Σεπτεμβρίου 1851 και πέθανε σ΄αυτό στις 24 Μαρτίου 1922.  Σε ηλικία 19 ετών το 1870 πολέμησε στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο υπό τις διαταγές του Στρατηγού Κάρολου Διονυσίου Βούρβαχη, του υιού δηλαδή του Έλληνα Συνταγματάρχη Διονυσίου Βούρβαχη (Κεφαλλονιά 1787 - Καματερό 1827), που αρχικά είχε πολεμήσει στον Στρατό του Ναπολέοντα και στην συνέχεια υπέρ της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Ο Διονύσιος Βούρβαχης αποκεφαλίσθηκε από τους Τούρκους, στις 8 Φεβρουαρίου του 1827, μετά την ήττα του στην μάχη του Καματερού. Έτσι ο γιος του Κάρολος Διονύσιος Βούρβαχης, θερμός φίλος της Ελλάδος, είχε μεταδώσει αυτό το πάθος του και στον Ντενί Κοσέν. Χαρακτηριστικό είναι ότι τον είχαν προτείνει το 1862 ως υποψήφιο για τον κενό θρόνο της Ελλάδος, μετά την έξωση του Όθωνα, αλλά εκείνος είχε αρνηθεί. Ο έφηβος ακόμα Διονύσιος Κοσσέν σε εκείνο τον πόλεμο είχε επιδείξει σπάνια ανδρεία παρασημοφορήθηκε και έγινε σημαιοφόρος του Στρατηγού Βούρβαχη που έλκυε όπως προαναφέραμε την καταγωγή του εκ της Κεφαλληνίας. 

Ο Στρατηγός Κάρολος Διονύσιος Βούρβαχης υπό τις διαταγές του οποίου πολέμησε ο Διονύσιος Κοσσέν. Ο Κάρολος Βούρβαχης ήταν γιος του Έλληνα Αξιωματικού εκ Κεφαλληνίας, Διονυσίου Βούρβαχη που εκτελέσθηκε από τους Τούρκους, μετά την ήττα του στο Καματερό.
Ο Στρατηγός Κάρολος Βούρβαχης ήταν ένας εκ των οποίων είχε γίνει πρόταση να καταλάβει τον Ελληνικό Θρόνο μετά την απομάκρυνση του Όθωνος

Έτσι ο Διονύσιος Κοσσέν, εξέπεμπε αυτή την αγάπη του για την Ελλάδα. Από το 1881 εξελέγετο Δημοτικός Σύμβουλος Παρισίων και από το 1893 βουλευτής. Έκτοτε η συμβολή του ήταν πολύτιμη, τόσο στον ατυχή πόλεμο του 1897, όσο και κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Ως αρχηγός του Καθολικού Κόμματος της Γαλλίας, υποστήριζε όλους τους Χριστιανούς ανεξαρτήτου δόγματος, που κινδύνευαν από την βαρβαρότητα των Οθωμανών στην Ανατολή.



Όταν το Νοέμβριο του 1915 πραγματοποίησε επίσκεψη την Ελλάδα ο λαός τον υποδέχθηκε θερμά ενώ ο σατυρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής γράφει στον Ρωμιό:

Μ΄ έξη μόνο στίχους ψάλλω
τον Δενύ Κοσσέν τον Γάλλο

Σε χαιρετά των Αθηνών η πολιούχος κόρη
κτυπώντας την ασπίδα της με το χρυσό της δόρυ.
Σε χαιρετούνε και παληά και νέα μεγαλεία 
σε χαιρετά κάθε καλού και ιδανικού τεχνίτης
και ψάλλει νικητής λαός του Μάρνη την Γαλλία
που των λαών της λευτεριά την έχει και δική της


Κατά την επίσκεψη αυτή του παρατέθηκε στις 12 Νοεμβρίου γεύμα κατά το οποίο ο Φωκ. Νέγρης αναφώνησε
- Ζήτω η Γαλλία
- Ζήτω ο Ντενί Κοσσέν






Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έχασε και τους δύο γιους του, ενώ τραυματίσθηκαν βαριά ο αδελφός του και ο γαμπρός του. Το γεγονός αυτό του προκαλεί βαριά πτώση της υγείας του, με αποτέλεσμα να απέχει από τις εκλογές του 1919 μετά από 29 συνεχόμενα έτη που εκλέγονταν βουλευτής.

Δεν έπαψε να σκέπτεται την Ελλάδα και σε αυτήν αφιέρωσε τα τελευταία άρθρα που έγραψε πριν πεθάνει και που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Φιγκαρό.

Η οδός Ντενί Κοσέν, διατήρησε το όνομα αυτό για 30 ολόκληρα χρόνια (1923-1953) εκτείνονταν από την οδό Ηφαίστου (σημερινή Ελευθερίου Βενιζέλου) μέχρι και την γέφυρα Καλαμάκη. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το τεράστιο σε έκταση αρχαιολογικό χώρο, τον παλιό στρατώνα που φιλοξενούσε την Πυροσβεστική Υπηρεσία και πλήθος ξυλεμπορικών αποθηκών, που διασώζονταν μέχρι και πριν λίγα χρόνια. 


Οδός Ντενί Κοσέν και ο Άγιος Σπυρίδωνας:


Μέγαρον Λυκούρη

Σήμερα στην κορυφή της οδού, δεσπόζει το Μέγαρο Ιωάννη Λυκούρη (αριθμό 19-21) εντός του οποίου στεγάζονται και τα γνωστά καταστήματα παιχνιδιών JUMBO. 
Ο Ιωάννης Λυκούρης διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά, όταν το 1909 προσφέρθηκε να δωρίσει στον Πειραιά μια μεγάλη έκταση 22.000 τετραγωνικών πήχεων στην οδό Ντενί Κοσέν, εκεί που στεγάζονταν όλες οι ξυλουργικές αποθήκες και βιοτεχνίες, με τον όρο ο Δήμος είτε να εκμεταλλευθεί την έκταση αυτή είτε να την πωλήσει και με τα έσοδα αυτά να απαλλοτριωθεί η οικία Χατζηανέστη (πρώην οικία Ναυάρχου Μιαούλη), η οποία δέσποζε μπροστά από τον πολιούχο του Πειραιά, Άγιο Σπυρίδωνα και αποτέλεσε βασική αιτία περιορισμού του μεγέθους του, σε όλες τις ανοικοδομήσεις του ναού! 
(Διαβάστε το χρονικό της οικίας εδώ)

Δυστυχώς η προσφορά αυτή του Ιωάννη Λυκούρη, θεωρήθηκε τότε ότι δεν ήταν ικανή να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Χατζηανέστη και έτσι χάθηκε τότε μια τεράστια ευκαιρία.

Πρατήριο: Ντεννύ Κοσσέν 8 - Πειραιάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"