Σήμερα προτίμησα αντί να γράψω κάτι για τον Πειραιά μας, να σταθώ σε ένα σημείο για το οποίο αξίζει θα έλεγα κανείς να σταθεί. Όταν ήμουν παιδί εντυπωσιαζόμουνα από τις επετείους διαφόρων γεγονότων είτε επρόκειτο περί επετείων της ανεξαρτησίας μας είτε του ελληνοϊταλικού πολέμου και της μετέπειτα κατοχής είτε πολύ αργότερα κατά του δικτατορικού αγώνα. Μου άρεσε να ακούω ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που ξαφνικά όρθωναν το ανάστημά τους και μέσα στον μικρόκοσμό τους προέβαλλαν με τον δικό τους τρόπο την όποια αντίσταση μπορούσαν στον κατακτητή. Ηθοποιοί που ανέβαζαν απαγορευμένα έργα, τραγουδιστές που τραγουδούσαν τραγούδια ανεξαρτησίας ή εμψύχωναν τον κόσμο, συγγραφείς που προέτρεπαν, απλοί υπάλληλοι που το βράδυ έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, οικογένειες που έκρυβαν ανθρώπους με σκοπό να διαφύγουν της σύλληψης. Πάντα πίστευα ότι αυτές οι μικρές πράξεις είχαν μεγαλύτερη αξία γιατί γίνονταν από υστέρημα ψυχής, από ανθρώπους που δεν είχαν εκπαιδευτεί για αυτό ή μέχρι εκείνης της στιγμής πίστευαν ότι δεν είχαν το σθένος να προβάλλουν αντίσταση. Η αγάπη για την πατρίδα όμως τους έδινε την ψυχική δύναμη να κάνουν αυτό που έπρεπε να κάνουν. Συνήθως οι ιστορίες αυτές καθημερινού αγώνα περέμεναν άγνωστες για χρόνια μέχρι που κάποιο ρεπορτάζ, ένα γεγονός τις αποκάλυπτε. Κάποιος γέροντας είχε πει ότι έγινε ήρωας στα βουνά της Αλβανίας όχι γιατί το ήθελε, αλλά γιατί οι περιστάσεις και το βάρος της ιστορίας μας δεν του επέτρεπαν να κάνει κάτι το διαφορετικό. Στον αντίποδα σε όλες αυτές τις περιόδους υπήρχαν κάποιοι άλλοι που είχαν αντίθετη άποψη.
Όταν έμπαιναν οι γερμανοί στην Αθήνα, κάποιοι τους καλωσόριζαν, άλλοι πήγαιναν στην γερμανική πρεσβεία για τα συγχαρητήρια ενώ άλλοι συνεργάστηκαν πλήρως μαζί τους και πολλοί από αυτούς σήμερα είναι μάλιστα γνωστοί βιομήχανοι, έμποροι και εφοπλιστές. Και αυτοί αν μπορούσαμε να κάνουμε κάποιο διάλογο μαζί τους ήμουν σίγουρος ότι θα είχαν κάποια σιγουριά πως κάνουν το σωστό και δεν θα θεωρούσαν τον εαυτό τους προδότη. Οι κομμουνιστές φταίνε, οι Μεταξικοί φταίνε, οι στρατιωτικοί φταίνε και επειδή συμβαίνουν αυτά εγώ δεν κατεβαίνω και συνεργάζομαι.
Κι αν πηγαίναμε ακόμη παλαιότερα πάλι θα βρίσκαμε τα ίδια. Στα χρόνια της επανάστασης κάποιοι έγιναν κλέφτες και αρματωλοί αλλά κάποιοι όμως πήγαν με τους τούρκους γιατί κι αυτοί δεν έκαναν σωστή διάγνωση του "τότε" και έλεγαν οι ρουμελιώτες φταίνε, αυτοί του Μωριά φταίνε, οι νησιώτες φταίνε, εγώ είμαι του Πετρόμπεη, εγώ του Υψηλάντη και έτσι επειδή κι αυτών κάποιοι τους έφταιγαν έμεναν στην ησυχία τους και στην ζωούλα τους και συνεργάζονταν με τους Τούρκους και ουδέποτε θεώρησαν τον εαυτό τους προδότη.
Η ιστορία παίζει απίστευτα παιγνίδια, όταν την αντιμετωπίζουμε σαν.....ιστορία. Δεν πρέπει να αποτελεί κάτι που απεικονίζει μόνο το χθές, αλλά πρέπει να μας διδάσκει για το σήμερα. Πόσοι από εσάς δεν είπατε μέσα σας ότι και εγώ αν ζούσα τότε, και εγώ θα αντιστεκόμουνα και εγώ το ίδιο θα έκανα. Το μεγάλο πρόβλημα στην περίπτωση αυτή όμως δεν εντοπίζεται στο "αν θα κάνατε το ίδιο" αλλά στο πότε θεωρείτε εσείς ότι έφτασε αυτό το "τότε".
Και αυτοί που πήγαιναν με το μέρος των κατακτητών οι προδότες δηλαδή, αγαπούσαν την ελλάδα, απλά θεώρησαν τότε ότι δεν ήταν απειλή οι κατακτητές εισβολείς αλλά η πείνα, η έλλειψη αγαθών, το ξεβόλεμα από μια άνετη ζωή που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να διαφυλάξουν.
Η ιστορία δεν είναι ούτε κύκλος να επαναλαμβάνεται ακριβώς ίδια αλλά ούτε και ευθεία που ότι έγινε δεν ξαναγίνεται. Η ιστορία είναι μια σπείρα που κάνει κύκλους και εξελίσσεται μπροστά. Εμπεριέχει και τον κύκλο και την ευθεία.
Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται στον μέγιστο κίνδυνο. Βρίσκεται ήδη ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική της κατοχή. Ο πόλεμος άλλοτε γίνεται με όπλα άλλοτε με άλλα μέσα. Αυτά τα άλλα μέσα πολέμου είναι και ο οικονομικός πόλεμος στον οποίο υποταχθήκαμε πλήρως. Ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών. Αυτός ο εχθρός είναι ιδιόμορφος και κατέχει περισσότερα μέσα από τα γερμανικά πάντζερ του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Το θεωρείς υπερβολή έτσι; Όμως τότε υπήρχε μια κυβέρνηση που είπε ένα όχι, υπήρχε ένας εχθρός ορατός, υπήρχαν δύο παρατάξεις, δύο στρατόπεδα. Σήμερα; Ποιός είναι ο εχθρός και ποιοί οι δικοί μας; Μια κυβέρνηση με έναν πρωθυπουργό που ο λαός δεν εψήφισε, έναν πρόεδρο της Δημοκρατίας που δεν μιλάει για τίποτε, κάποιοι υπουργοί από ένα κόμμα που μόλις το 5% εμπιστεύτηκε, βουλευτές που δεν εκπροσωπούν τον κόσμο που τους ψήφισε αλλά την κομματική τους πειθαρχία, ένα σύστημα κρατικών ραδιοφώνων και τηλεοράσεων στην υπηρεσία μιας προπαγάνδας που δεν είναι ελληνικής, ένα κράτος και ένα παρακράτος που έχει τα μέσα και την δύναμη να σε εξαφανίσει. Ένα σύστημα δήθεν φορολογικό που σε μετατρέπει σε δουλοπάροικο, οικογενειάρχες που δεν πληρώνουν μετατρέπονται με πράξη νομοθετικού περιεχομένου σε παράνομους, δημόσια περιουσία εκποιείται, περιουσίες καταστρέφονται, σπίτια χάνονται, εργασίες κλείνουν, εκλογές δεν γίνονται και από ότι φαίνεται ούτε θα γίνουν σύντομα, οι άνεργοι έχουν εκσφεντονιστεί στον απίστευτο αριθμό των δύο εκατομμυρίων, έμποροι αυτοκτονούν και το χειρότερο η προπαγάνδα να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στις συνειδήσεις των ελλήνων. Κάποιοι χαίρονται που κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις των άλλων, που χάνονται ζωές, που καταστρέφονται σπίτια, αυτοί πιστεύουν όπως και στα παραδείγματα που αναφέραμε πιο πάνω για την κατοχή ή για το '21 ότι φταίνε αυτοί που σήμερα τους περικόπτουν τον μισθό. Και αυτή είναι η μεγάλη παγίδα φίλοι μου.
Εσύ ναι εσύ θεωρείς ότι φτάσαμε στο τότε ή όχι; Αυτό το τότε που λέγαμε ότι έφτασε η ώρα να δράσεις; Η Ελλάδα τώρα σε χρειάζεται φίλε μου. Τώρα όχι αργότερα, σήμερα όχι αύριο. Πως; Με τη δύναμη του μικρόκοσμού σου φυσικά. Ήδη άλλοι πολλοί πριν απο σένα έδωσαν στην μητέρα μας πατρίδα αυτό που έπρεπε να δώσουν. Εσύ θα κάτσεις αδρανής;
Από τον δικό μου μικρόκοσμο και μόνο ξέρω πολλούς που βγήκαν μπροστά. Ανθρώπους της καθημερινότητας. Την χριστίνα που σαν σχολική σύμβουλος αρνήθηκε να υπογράψει καταργήσεις σχολείων στον πειραιά, αρνήθηκε να μοιράσει φωτοτυπίες αντί βιβλίων, αρνήθηκε και υποβιβάστηκε σε θέση δασκάλας. Τον Κώστα που αν και είχε τα λεφτά για το χαράτσι ουδέποτε πήγε να τα πληρώσει για συμπαράσταση σε αυτούς που δεν είχαν αλλά και γιατί γνώριζε ότι τα λεφτά του δεν πρόκειται να επενδυθούν στην ελλάδα για το κοινό καλό αλλά θα δίνονταν τάχα για αποπληρωμή τόκων χρεών που αγνοούμε πότε τα δημιουργήσαμε και τον λόγο. Ο Μιχάλης και πολλοί άλλοι που στοιχειωδώς είχαν πιάσει τα συντάξιμα χρόνια έφυγαν και άφησαν πίσω τους μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα για την οποία αγωνίστηκαν μια ζωή μόνο και μόνο γιατί δεν ήθελαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο υπάρχον σύστημα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί γύρω μου, τους συναντώ καθημερινά που από το βάρος αυτής της ασύλληπτης σε μέγεθος προπαγάνδας έχουν πέσει θύμα της, που λένε ότι φταίνε οι υπάλληλοι, οι δημόσιοι, οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί, οι στρατιωτικοί και χωρίς να το γνωρίζουν κατηγοριοποιούν το 80% των ελλήνων. Πρόσεξε γιατί λέγοντας και αυτά και μη δρώντας γίνεσαι χωρίς να το θέλεις ο Κοτσαμπάσης του 21, ο σταρένιος των γερμανών, ο τύπος του "είναι φίλοι μας οι γερμανοί". Πρόσεξε γιατί δεν θα απέχεις και πολύ από αυτόν που δεν θα ήθελες να είσαι με τίποτα.
Κατάλαβε ότι το "τότε" έφτασε τώρα και δράσε. Πάρε θέση, κατέβα, φώναξε, σήκω από τον καναπέ.
Όταν μπήκαν οι γερμανοί πολλοί πήγαν στα βουνά κάτω από μια ιδεολογική σημαία χωρίς να την πιστεύουν αλλά η ιδεολογία της ελλάδας και της αντίστασης ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη πολιτική ιδεολογία. Μην βρίζεις αυτούς που σήμερα διαδηλώνουν γιατί είναι του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, των αγανακτισμένων ή οποιονδήποτε άλλο. Φτάνει να κατέβεις. Μην περιμένεις το ιδεατό, το τέλειο δεν θα εμφανιστεί ποτέ. Κατέβα και φώναξε για την ελλάδα μας που τελειώνει, που τη νύχτα όταν εσύ κοιμάσαι κάποιοι υψηλόβαθμοι που αγωνίζονται τάχα για την αξιοπρέπειά σου, φτιάχνουν ένα κόσμο που δεν θα ήθελες να ζήσεις. Μην πέφτεις στην προπαγάδα τους. Τότε υπήρχε κάποιος εκφωνητής που έλεγε να μην ακούτε ειδήσεις γιατί ο σταθμός θα είναι γερμανικός. Σήμερα δεν υπάρχει κάποιος να στο πει αυτό και οι σταθμοί ήδη είναι ξένοι. Δημοσιογράφοι μπαίνουν στο σπίτι σου καθημερινώς και σου λένε ψέματα. Μην τους ακούς. Δεν χρειάζεται να τους κατονομάσουμε, ξέρουμε ποιοί είναι. Μπαίνουν στο σπίτι σου και σου λένε ότι αν πεις ΟΧΙ θα πεινάσεις, θα γυρίσεις την εποχή με τα καρότσια και τα μουλάρια. Λένε ψέματα. Κρύβουν την αλήθεια. Η Αργεντινή, ο Ισημερινός, η Ουγγαρία, η Ισλανδία και πολλές άλλες χώρες που είπαν όχι στάθηκαν με αξιοπρέπεια και απέκτησαν σταδιακά την ευημερία τους. ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΤΕ. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΞΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Και τα δικά τους συμφέροντα ξένα είναι όταν δεν ταυτίζονται με αυτά της ελλάδας μας.
Πρόσεξε γιατί κάποτε το σήμερα θα γίνει χθές. Κάποτε θα έλθει η πραγματική δημοκρατία στην ελλάδα όπου ο λαός θα μπορεί να εκφράζεται και τότε κοιτώντας πίσω στο σήμερα θα βλέπεις τον εαυτό σου σε μια χώρα υπό κατοχή και εσένα να παιρνάς άσκοπα τον καιρό σου στο facebook ανταλλάσοντας πικρά σχόλια στους άλλους, χαιρόμενος με τα δεινά τους και τις περικοπές των μισθών τους και διαβάζοντας στα βιβλία του μέλλοντος για την αντίσταση κάποιων που θα ήθελες να ήσουν αλλά δεν έγινες και δυστυχώς θα ανήκεις πλέον σε αυτούς που δεν έδρασαν. Με μια διαφορά μεγάλε ότι η ιστορία πλέον θα περιγράφει εσένα ως προδότη, έστω κι αν δεν το αποδέχεσαι.
Σταμάτα ότι κι αν κάνεις και ξανασκέψου. Τώρα πρέπει να δράσεις. Εσύ ξέρεις καλύτερα πως θα βρεις τον τρόπο να φτιάξουμε την ελλάδα που θέλουμε. Ο χρόνος λίγος ακόμα. Μετά θα είναι αργά. Για να μπορείς αύριο να απαντήσεις στην ερώτηση "Εσύ τις έκανες τότε;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου